Hoe wordt een chipszak dichtgemaakt?

Lekker hoor, een zakje chips. Maar hoe maken ze in de fabriek de zak dicht zonder de zoutjes te pletten?

Op een rol

Een chipszak is gemaakt van plastic met een laagje aluminium. Dat plastic zit op een grote rol. Die draait rond. Een verpakkingsmachine trekt er steeds een stuk af. Dat is precies groot genoeg voor één zak.

Dat stuk chipszakjesplastic vouwt de machine om tot een soort koker. Die maakt hij alleen aan de zijkant dicht. De boven- en onderkant zijn dus nog open.

Razendsnel dicht

De chipjes worden in porties verdeeld voor één zak: bijvoorbeeld 45 gram chips voor een kleintje, 225 gram voor een grote. Elke portie gaat in zo'n open zak. De machine maakt de onderkant dicht. Hij verwarmt dan de rand van de zak. Het plastic smelt, en plakt aan elkaar. Dat doet hij razendsnel. Dat moet ook wel. Anders vallen de zoutjes dwars door die open zak heen!

Nu is alleen de bovenkant van de chipszak nog open. Voor hij die sluit, blaast de machine wat gas bij de chips: stikstof. Dat houdt de knabbels knapperig. De bovenkant kan nu ook dicht. Dat gaat weer razendsnel, anders vliegt het gas weg.

Slimme truc

En waardoor worden de chippies niet geplet tijdens het dichtmaken? Door een slimme truc: de zak zit maar halfvol met chips. De rest wordt gevuld met die stikstof. Dat gas is een soort stootkussen voor de zoutjes. Zo breken ze minder gauw.

Wel een beetje jammer, zo’n halfvolle zak. Maar ja, anders heb je een zak vol chipskruimels. En dat is ook geen pretje.