Hoe werken je ogen?

Met die twee ronde ballen in je kop kun je de hele wereld zien. Hoe krijgen je ogen dat voor elkaar?

Samengeknepen licht

Over hoe je ogen precies werken, zou je een boek kunnen volschrijven. Sterker nog, daar zíjn al boeken over volgeschreven. Maar hier houden we het kort.

Het begint allemaal met licht. Stel, je kijkt naar een brandende kaars. Het licht van de vlam gaat alle kanten op. Een deel van dat licht bereikt jouw oog.

In het midden van je iris – het gekleurde rondje, dat bijvoorbeeld blauw of bruin is - zit een donker rondje. Dat heet de pupil. Je pupil lijkt op een zwart vlekje, maar is eigenlijk een klein gaatje, beschermd door een doorzichtig laagje hoornvlies.

Het licht van de kaars komt via dat gaatje in je oog terecht. Daar zit een lens; een soort afgeplat, doorzichtig bolletje. Die knijpt het licht als het ware samen, net zoals een vergrootglas dat doet.

Zo komt een smalle lichtbundel terecht op je netvlies. Dat zit achterin je oog. Je kunt het zien als een soort scherm waarop de kaars als een plaatje wordt afgebeeld.

Stroomstootjes

In je netvlies zitten heel veel cellen die gevoelig zijn voor licht. Als er licht op zo’n cel valt, dan geeft die cel een stroomstootje af. Alle stroomstootjes van alle verschillende lichtgevoelige cellen gaan via je zenuwen naar je hersenen. En zo kunnen je hersenen de kaars zien.