Waarom maken mensen ruzie?

‘Heb je nou alwéér je bord niet in de vaatwasser gezet?’ Je vader zucht en kijkt boos. ‘Nou zeg, ik doe het normaal juist altijd! Klaartje doet het nooit, maar tegen haar zeg je er niks van!’ ‘Moet je nou echt overal je zusje bij halen!?’ Voor je het weet, staan jullie te ruziën. Waarom toch?

Bekvechten en schreeuwen

‘Het grote probleem bij ruzie is dat je niet goed ziet wat voor de ander belangrijk is. Tegelijk heb je het gevoel dat de ander niet begrijpt wat er voor jóú zo belangrijk is’, zegt psycholoog Evelien Hennevelt. ‘Je doet heel erg je best om begrepen te worden, maar de ander lijkt maar niet te luisteren. Dan voel je je niet gezien. En dat maakt je boos.’

Voor die ander geldt natuurlijk hetzelfde. En dus sta je te bekvechten, misschien zelfs te schreeuwen. ‘Je probeert steeds harder om begrepen te worden. De druk wordt steeds hoger, waardoor je steeds minder goed naar elkaar luistert.’

Begrip

Wat nodig is om hieruit te komen, is een andere houding. ‘Je moet allebei inzien dat je alleen samen verder komt als je goed naar elkaar luistert’, vertelt Hennevelt. ‘En dat is moeilijk. Het voelt alsof je jezelf een beetje opgeeft als jij je wél in de ander verdiept. Toch moet je echt eerst de ander begrijpen voordat je zelf begrepen kunt worden.’

Hoe doe je dat dan? ‘Luister goed naar wat de ander dwarszit en waarom dat zo belangrijk is voor hem. Herhaal het en vraag of je het nu goed begrepen hebt. Daarna kun je vragen of de ander nu ook naar jóú wil luisteren.’

Even ontspannen

Soms is een time-out nodig. Want als je boos wordt, kun je minder goed nadenken. Je voelt ook niet meer dat je om die ander geeft, of welke gevoelens er nog meer bij je spelen. Bijvoorbeeld de angst dat je vader je zusje liever vindt dan jou. Of bij je vader: het gevoel dat hij er alleen voor staat in huis.

‘Het helpt dan om te ontspannen’, zegt Hennevelt. ‘Voor de een lukt dat door afstand te nemen. Iemand anders moet misschien even gillen. Daarna kun je opnieuw in gesprek gaan.’

Groeien van ruzie

De meeste mensen vinden ruziemaken heel vervelend. ‘Maar het hoort er wel bij’, zegt Hennevelt. ‘En ruzie heeft ook iets heel positiefs. Iets is blijkbaar nog niet zoals het zou moeten zijn. Die ruzie is een eerste stap naar groei. Zelf kun je ook groeien van ruzie. Als je je in de ander verplaatst, leer je op een andere manier te kijken. Je kunt zelfs betere vrienden worden als je samen ruziet én het ook weer goed maakt.’