Waarom lach je als je wordt gekieteld?

Iemand heeft je vast weleens onder je voeten of onder je oksels gekriebeld. Je wilt dan dat dat stopt - en toch moet je er hard van lachen. Waarom eigenlijk?

Gevaar-reflex

Als je wordt gekieteld, maak je allerlei rare bewegingen en moet je hard lachen. Die reactie hebben we overgehouden uit de oertijd. Hij wordt veroorzaakt door het verrassingselement. Bij een onverwachte aanraking op een gevoelige plek, zoals je oksel, voetzool, buik of hals, denkt je lichaam dat er gevaar dreigt. Je reageert met een soort ‘gevaar-reflex’. Je spieren spannen zich automatisch, je hart gaat sneller kloppen en je kronkelt je in allerlei rare bochten. Zo bescherm je de gevoelige plekken.

En ook al is daar niets grappigs aan, toch moet je ervan lachen. Dat komt doordat de vele zenuwen op de gevoelige plekken signaaltjes sturen naar het deel van je brein dat verantwoordelijk is voor vechten of vluchten, maar ook voor ongecontroleerde reacties zoals lachen.

Onderzoekers vermoeden dat het ooit nuttig was om zo’n lachsignaal uit te zenden in dreigende situaties. Dat betekende dan dat je niet uit was op ruzie.

Geen gevaar

En, raar maar waar: je kunt jezelf niet kietelen. Probeer het maar eens. Je brein weet dat je dit van plan bent en waarschuwt als het ware zichzelf: ‘Je hoeft niet te reageren, er dreigt geen gevaar.’