Hoe wordt een baby geboren?

Of het nu tien of honderd jaar geleden gebeurde: ooit ben je geboren. Hoe gaat zo'n bevalling in zijn werk?

Samentrekkende spieren

Een baby groeit in de baarmoeder. Dat is een soort warm en veilig ‘huisje’ dat is gevuld met vocht: het vruchtwater.

Als een baby negen maanden in de buik van de moeder heeft gezeten, is hij klaar om geboren te worden. Hij geeft dan zelf een signaal af aan het lichaam van de moeder: de bevalling kan beginnen!

Dat gebeurt meestal zo: de spieren van de baarmoeder gaan samentrekken. Die samentrekkingen heten weeën. Die zorgen ervoor dat de uitgang van de baarmoeder, de baarmoedermond, langzaam opengaat. Zo ontstaat er ruimte voor de baby om naar buiten te komen. Dit proces kan wel uren duren en is best pijnlijk voor de moeder.

Tang of pomp

Als de opening groot genoeg is, duwen de baarmoederspieren de baby via de vagina naar buiten. De moeder perst hard mee.

De baby komt er uiteindelijk meestal met het hoofdje eerst uit. Af en toe moet een verloskundige of arts voorzichtig een handje helpen. Dat gebeurt bijvoorbeeld met een soort tang of een vacuümpomp.

Soms gaat een bevalling niet vanzelf of verloopt ie niet snel genoeg. Dan halen artsen de baby via een operatie uit de buik. Zo'n operatie heet een keizersnede. De moeder krijgt dan een verdoving en de baby wordt geboren via een snee in de buik.

Zelf ademhalen

Na de geboorte knipt de vader of verloskundige de navelstreng door: het snoertje waarmee de baby in de buik zuurstof en voeding kreeg. Nu moet de baby voor het eerst zelf ademhalen. Hij wordt lekker warm toegedekt en op de buik van de moeder gelegd. Zo begint zijn leven buiten de buik.