Hoe maakt een spin een web?

Superheld Spider-Man kan razendsnel spindraad uit zijn pols schieten. Tsjak tsjak tsjak. Web klaar. Gebruiken echte spinnen dezelfde truc om hun webben te bouwen?

Hulp van de wind

Normale spinnen zouden stikjaloers zijn op Spider-Man als ze hem op tv zouden zien. Zij kunnen hun spindraad helemaal niet als een raket op elk doelwit afvuren. Ze maken wel hetzelfde spul, maar persen dat langzaam uit hun achterlijf.

Gelukkig krijgen ze bij het maken van een groot web een beetje hulp. Van de wind.

Dat gaat als volgt. Om te beginnen drukt een spin een flinterdun en kleverig lijntje spindraad uit zijn achterlijf. Dit lijntje laat hij vieren, zodat een luchtstroom het optilt. Vanzelf botst het uiteinde tegen een tak, regenpijp of muur. En dan blijft het plakken.

De spin maakt dan het andere uiteinde vast op de plek waar hij al zit. Voilà, de basisdraad hangt!

Steeds meer draden

Daarna loopt hij een paar keer over die draad heen en weer. Hij voegt dan extra spindraad toe om de basisdraad steviger te maken. Dat is belangrijk, want de basisdraad vormt straks de bovenste draad van het web. Uiteindelijk hangt dus het hele web aan deze ene draad.

Dan weeft de spin steeds meer draden aan die basisdraad vast. Dat doet hij volgens een vast stappenplan. Eerst de dikke buitenste draden. Daarna de draden vanaf het middelpunt naar buiten. En de spiraalvormige kleefdraden als laatst.

Na een uurtje is het klusje geklaard. De spin kan dan rustig afwachten tot een mals hapje in zijn web vliegt.